Op je blote voeten lopen & denken

Het blote voetenpad in het Hexenwasser

Er zijn heksen geweest die nooit schoenen aanhadden. Ze liepen altijd op blote voeten, ook in de winter. En ik herken een heks daar ook altijd aan: ik vraag ‘hoe is het met jou?’, en ze antwoordt door haar schoenen uit te trekken en te zeggen ‘loop een stukje met me op en kijk zelf’. Want hoe je loopt zegt meer dan ik vermoed. In onze taal zijn daar ook aanwijzingen voor. Voortgang, bewegingsaard, standpunt, verstaan, vergaan...voet bij stuk houden, als een lopend vuurtje gaan. Hoe loop ik? Hoe sta ik? Als ik mijn schoenen in het ‚schoenenmuseum‘ heb achtergelaten en mijn voeten, bevrijd van drukpunten en de krapte, genieten van de massage die ze door het gras, het zand, in de beek, over boomwortels en door stenen krijgen, voel ik hoe mijn hele lichaam van nieuwe energie wordt voorzien. Het blotevoetenpad voert door het hele Hexenwasser en brengt me terug naar mijn schoenen. Soms zijn ze met muntblaadjes versierd, of geruild tegen nog mooiere exemplaren. Magisch.

Boven bij het heksenbos zie ik de twee badhuizen van de heksen. Of, beter gezegd, twee grote houten kuipen. Maar hoe komt het water daar naar boven? Het is het beste als ik dat doe. Ik heb nog tijd. Maar hoe doe ik dat? Daarvoor hebben de heksen een heksenladder bedacht. Ik sta hier beneden, draai aan een groot wiel en hulpsakee, daarboven draait een emmer om en kiept het water omlaag. Nu wil iedereen naar boven om te kijken wat daar gebeurt. Nog een bocht en een stuk verderop spuit het water uit een pijp. En zo gaat het steeds verder omhoog, en sneller dan ik het doorheb zijn beide badkuipen met water gevuld.

Als de heksen er niet zijn mag ik toch gewoon een voetenbad nemen of zelfs helemaal het water in gaan. En wat zo geweldig is, is dat ik een prachtig uitzicht op de Hohe Salve heb als ik in de kuip zit.

Schoenen uit, gevoel aan!